1- پروردگار متعال هیچ دردی را بی درمان نیافریده است مگر مرگ.
2- اساس هر بیماری درد سر است.
3- تا در خود اشتها نیافته اید دست به طعام دراز نکنید و همچنان که در خود اشتها را احساس می کنید دست از طعام بکشید.
4- معده ی آدمیزاد کانون همه ی دردهاست.
5- اساس هر مداوا ، گرم داشتن موضع درد وبیماریست.
6- نفس خود را به هر چه عادت داده اید وا بگذارید.
7- پروردگار آن سفره را دوست دارد که در کنار آن دست زیاد باشد.
8- در خوراک گرم برکت اندک است. برکت زیاد در خوراکیهای سرد یافت می شود.
9- به هنگام غذا خوردن پای خود را از کفش بدرآورید زیرا پای شما آسوده خواهد ماند واین سنّت، سنّت زیبایی است.
10- با زیر دستان غذا خوردن نوعی فروتنی است. بهشت به آنانکه با زیر دستان غذا می خورند مشتاق تر است.
11- غذا خوردن در ملأ عام نوعی پستی است.
12- مؤمن همیشه به اشهای اهل خانه ی خود غذا می خورد ولی منافق اهل خانه ی خود را محکوم اشتهای خویش می دارد.( یعنی تا خود به غذا میل نکند اجازه نمی دهد سفره پهن شود.)
13- هنگامی که سفره پهن شد ، هرکس در هر جا نشسته از آنچه دم دستش قرار دارد تناول کند و دست به آن سوی سفره ، پیش نبرد.
14- تا همگان سیر نشده اند دست از غذا مکشید زیرا این عمل برای همسفره های شما مایه ی شرمساری خواهد بود.
15- برکت در وسط طعام قرار دارد ، بنابراین به وسط طعام دست دراز نکنید.
16- آن کس که از دوچوب (مسواک و خلال) استفاده می کند، از زحمت انبر دندان کشیدن محفوظ خواهد بود.
17- پس از غذا خوردن بلافاصله دندانهای خود را خلال کنید و دهانتان را به وسیله مسواک با آب بشوید تا دندانهای شما آرام گیرند.
18- از خلال استفاده کنید زیرا خلال کردن نوعی نظافت است و نظافت از ایمان است و ایمان با مؤمن در بهشت قرار خواهد داشت.
19- طعام مردم کریم ، شفا بخش و طعام مردم پست و فرومایه ، درد است.
20- با هم غذا بخورید زیرا خداوند برکت را در اجتماع نهاده است.