هنگامى که وفات امام حسن علیه السلام فرا رسید، دیدند گریه مى کند. گفتند: یابن رسول الله ! گریه مى کنى ؟ با اینکه فرزند پیامبر خدا هستى و آن حضرت در شان مقام تو سخن بسیار فرموده است، و بیست و پنج بار پیاده از مدینه تا مکه به زیارت خانه خدا رفته اى و سه مرتبه مال خود را در راه خدا بین فقرا تقسیم نموده اى ، حتى کفش هاى خود را به مستمندان داده اى در عین حال گریه مى کنى . (تو باید خوشحال باشى که با آن همه مقام از دنیا مى روى)
فرمود: من براى دو موضوع ؛ از ترس مطلع و جدایى از دوستان ، گریه مى کنم.
کافی، باب مولد الحسن بن على (ع)، حدیث یک ، ص 360 - ج 1. بحارالانوار : ج 44، ص 160.