امام باقر(علیه السلام) فرمودند: «الْفَاکِهَةُ عِشْرُونَ وَ مِائَةُ لَوْنٍ سَیِّدُهَا الرُّمَّانُ
میوه 120 جور است و سَرور همه انار است».
اسحاق بن عمار از امام صادق (علیه السلام) نقل میکند که آن حضرت فرمود: «فِی کُلِّ رُمَّانَةٍ حَبَّةٌ مِنَ الْجَنَّةِ در هر اناری دانهای از بهشت وجود دارد»
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «کَانَ أَمِیرُ الْمُۆْمِنِینَ (علیه السلام) إِذَا أَکَلَ الرُّمَّانَ بَسَطَ تَحْتَهُ مِنْدِیلًا فَسُئِلَ عَنْ ذَلِکَ فَقَالَ لِأَنَّ فِیهِ حَبَّاتٍ مِنَ الْجَنَّةِ فَقِیلَ لَهُ إِنَّ الْیَهُودِیَّ وَ النَّصْرَانِیَّ وَ مَنْ سِوَاهُمْ یَأْکُلُونَهَا قَالَ إِذَا کَانَ ذَلِکَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَکاً فَانْتَزَعَهَا مِنْهُ لِئَلَّا یَأْکُلَهَا
امیرالمۆمنین علی (علیه السلام) موقع انار خوردن دستمالى میگسترد، و مىفرمود: در انار؛ دانههایى بهشتى نهفته است، گفتند: یهود و نصارى و غیر آنها از آن مىخورند، فرمود: در موقع انار خوردن آنها خداوند ملکى میفرستد که آن دانههاى بهشتى را ببرد تا خوراک آن ها نگردد».
امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) فرمودند: «مَا عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ ثَمَرَةٌ کَانَتْ أَحَبَّ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ (صلیالله علیه و آله) مِنَ الرُّمَّانِ وَ قَدْ کَانَ وَ اللَّهِ إِذَا أَکَلَهَا أَحَبَّ أَنْ لَایَشْرَکَهُ فِیهَا أَحَدٌ
روى زمین میوهاى محبوبتر از «انار» نزد رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله) نبود، به خدا قسم وقتى انار میل مىکرد دوست داشت کسى را در آن شرکت نکند».
و روایت از امام صادق (علیه السلام) است که: «مَا مِنْ طَعامٍ آکُلُهُ إلّا وَ أَنَا أَشْتَهِی أنْ اُشارَکَ فِیهِ أَوْ قالَ أَنْ یُشْرِکَنِی فِیهِ إنْسانٌ إِلّا الرُّمانَ فَإِنَّهُ لَیْسَ مِنْ رُمّانََةٍ إِلّا وَ فِیها حَبَّةٌ مِنْ الْجَنَّةِ
هیچ غذایی نمیخورم مگر آنکه میل دارم که در آن مورد شراکت قرار گیرم (یا فرمود: انسانی در آن با من شریک شود) مگر انار، پس هیچ اناری نیست مگر آنکه در آن؛ دانهای از بهشت وجود دارد».
امام صادق از امام علی (علیهما السلام) نقل میفرمایند که: «فِی کُلِّ حَبَّةٍ مِنَ الرُّمَّانِ إِذَا اسْتَقَرَّتْ فِی الْمَعِدَةِ حَیَاةٌ لِلْقَلْبِ وَ إِنَارَةٌ لِلنَّفْسِ وَ َ تُمْرِضُ وَسْوَاسَ الشَّیْطَانِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً
هر دانه از انار که در معده جایگیر شود دل را زنده مىکند و روشنى جان است و مداواى وسواس شیطان است تا چهل شب.»
امام رضا هم از پدران گرامیش (علیهم السلام) از پیامبر (صلیالله علیه و آله) نقل میفرماید: «کُلُوا الرُّمَّانَ فَلَیْسَتْ مِنْهُ حَبَّةٌ تَقَعُ فِی الْمَعِدَةِ إِلَّا أَنَارَتِ الْقَلْبَ وَ أَخْرَجَتِ الشَّیْطَانَ أَرْبَعِینَ یَوْماً
انار بخورید که هیچ دانه از آن وارد معده نمیشود مگر آنکه دل را روشن میکند و شیطان را تا چهل روز از قلب دور میکند».
امام صادق از امام باقر (علیهما السلام) از رسول خدا (صلیالله علیه و آله) نقل میفرماید: «الرُّمَّانُ سَیِّدُ الْفَاکِهَةِ وَ مَنْ أَکَلَ رُمَّانَةً أَغْضَبَ شَیْطَانَهُ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً
انار سَرور میوههاست و هر کس یک دانه انار بخورد، چهل روز شیطانش را به خشم میآورد».
امام علی (علیه السلام) فرمود: «...لَیْسَ مِنْ رُمَّانَةٍ إِلَّا وَ فِیهَا حَبَّةٌ مِنَ الْجَنَّةِ فَإِذَا شَذَّ مِنْهَا شَیْءٌ فَتَتَبَّعُوهُ وَ کُلُوهُ وَ کَانَ لَا یُشَارِکُ أَحَداً فِی الرُّمَّانَةِ وَ یَتْبَعُ مَا سَقَطَ مِنْهَا وَ یَقُولُ مَا أَدْخَلَ أَحَدٌ الرُّمَّانَ جَوْفَهُ إِلَّا طَرَدَ مِنْهُ وَسْوَسَةَ الشَّیْطَانِ ...
انارى نیست جز که در آن یک دانهی بهشتى وجود دارد و اگر چیزی از آن دور افتاد به دنبالش باشید و آن را بخورید، و [آن حضرت] در انارش کسی را شریک نمیکرد و هر چه از انارش مىافتاد، بر میداشت و میفرمود: انار در درونى نمیرود جز که وسوسهی شیطان را از آن میراند».
از امام صادق (علیه السلام) روایت است که: «شَیْئَانِ صَالِحَانِ الرُّمَّانُ وَ الْمَاءُ الْفَاتِرُ
دو چیز خوب است انار و آب نیم گرم».
روایت از امام حسن عسکری (علیه السلام) : «کُلِ الرُّمَّانَ بَعْدَ الْحِجَامَةِ رُمَّاناً حُلْواً فَإِنَّهُ یُسَکِّنُ الدَّمَ وَ یُصَفِّی الدَّمَ فِی الْجَوْفِ
پس از حجامت، انار شیرین بخور که خون را آرام میکند و در درون، خون را تصفیه میکند».
امام علی (علیه السلام) فرمود: «کُلُوا الرُّمَّانَ بِشَحْمِهِ فَإِنَّهُ دِبَاغٌ لِلْمَعِدَةِ
انار را با پیهاش بخورید زیرا معده را پاک و دباغی میکند».
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «شَیْئَانِ یُۆْکَلَانِ بِالْیَدَیْنِ الْعِنَبُ وَ الرُّمَّانُ
دو چیز با دو دست خورده میشوند: انگور و انار».
همچنین آن حضرت فرمودند: «أَطْعِمُوا صِبْیَانَکُمُ الرُّمَّانَ فَإِنَّهُ أَسْرَعُ لِشَبَابِهِمْ
به کودکانتان انار بخورانید که زودتر جوان شوند».
و در روایتی دیگر از امام صادق (علیه السلام) است که: «لَمْ یَأْکُلِ الرُّمَّانَ جَائِعٌ إِلَّا أَجْزَأَهُ وَ لَمْ یَأْکُلْهُ شَبْعَانُ إِلَّا أَمْرَأَهُ
گرسنه، انار نمیخورد مگر آنکه سیر میشود و سیر نمیخورد جز آنکه او را گواراست».