دعا چیست؟ و چند قسم دارد؟

دعا در لغت به معنای خواندن ودر اصطلاح ، درخواست حاجت از خداوند متعال است.

دعا دوقسم دارد:

1- گاه دعا کننده مطالب و نیازهای خود را به زبان خود و به هر بیانی که قدرت دارد در پیشگاه پروردگار اظهار می کند، این قسم را« دعاهای غیر وارده» می نامند.

2-اما اگردعا کننده مطالب و خواست های خود را با الفاظ مخصوصی که از معصومین علیهم السلام رسیده اظهار نماید ، این قسم ادعیه را «دعاهای وارده » یا «ادعیه ی مأ ثوره» می نامند.

ادعیه ی مأثوره نیز دوقسم دارد:

آ: ادعیه ای که باید در شرایط خاصی خوانده شود، مثلا ً  در وقت مخصوص یا مکان معلوم، که آداب و شرایط ویژه ای از زبان معصوم علیه السلام برای آن ذکر شده باشد.

ب:دعاهایی که از معصوم علیه السلام رسیده ولی برای آنها هیچ گونه شرطی ذکر نشده است.

البته هر نوع دعا ودرخواست از پروردگار یکتا ، مطلوب شارع است، ودر روایت وارد شده : مغز و روح عبادت همان دعاست.در قرآن کریم نیز دعاهایی از زبان پیامبران و اولیاء  نقل شده است.

ثواب و فضیلت دعاهای مأ ثوره  از معصومین علیهم السلام  برای افرادی که با معانی آنها آشنا باشند ، به مراتب بیش از دعاهای معمولی است، زیرا معصومین علیهم السلام  به امراض روحی فرد وجامعه آشناتر و به کیفیت راز ونیاز با حق تعالی آگاه تر هستند، و سایر  انسانها گاهی به جای خیر خویش شرّ، وگاهی به جای سعادت، زیان و شقاوت درخواست می کنند:

(ویدع الانسان بالشّرّ دعاءه بالخیر وکان الانسان عجولا ً ) اسراء آیه 11

بنابراین سزاوار است دعا کننده چگونگی درخواست مطالب وحاجات خود را از معصوم علیه السلام فرا گیرد.

البته تشخیص دادن دعاهای وارده و آگاهی از سخن معصوم علیه السلام کار آسانی نیست.اگر کسی بتواند از مدارک موجود، و با موازین علمی صحّت صدور دعا از معصوم علیه السلام را به دست آورد، می تواند آن را به قصد ورود بخواند، ولی اگر دلیل معتبر و مدرک قابل اعتمادی پیدا نکند و در پژوهش ها و بررسی های خود به این نتیجه بزسد که سند فلان دعا ضعیف و غیر اعتماد است، نباید آن را به طور قطعی به معصوم علیه السلام نسبت دهد، بلکه به امید ثواب و رسیدن به پاداش آن را بخواند، در این صورت حتی اگر در تشخیص خود به خطا رفته باشد، به ثواب آن خواهد رسید.